zedkaf 1024x256 - ضد کف

ضد کف یا آنتی فوم یک ماده افزودنی شیمیایی است که باعث جلوگیری از تشکیل کف در مایعات فرآیند صنعتی می شود. در فرآیندهای صنعتی وشیمیایی ، کف ها مشکلات جدی را ایجاد می کنند؛ آنها باعث ایجاد نقص در پوشش های سطح می شوند  و از پر شدن کارآمد ظروف جلوگیری می کنند.

یک ویژگی اساسی محصول ضد کف، ویسکوزیته کم و امکان گسترش سریع آن روی سطوح فوم است. این ماده به سطح مایع هوا وابسته است و در آن لایه های کف را بی ثبات می کند. این باعث پارگی حباب های هوا و از بین رفتن سطح کف می شود. حباب های هوای ورودی جمع می شوند و حباب های بزرگتر با سرعت بیشتری به سطح مایع بالا می روند.

اولین ضد کف ها با هدف از بین بردن کف قابل مشاهده در سطح بود. نفت سفید، روغن سوخت و سایر محصولات روغن سبک برای تجزیه کف، مورد استفاده قرار گرفت. روغن های گیاهی دیگر نیز استفاده کمی دارند. الکل های چرب (C7 – C22) ضد کف های موثر اما گران بودند. این دسته از آنتی فوم ها برای افزایش راندمان به محصولات نفتی اضافه شدند.

defoamer01 - ضد کف

در طول دهه ۱۹۵۰ آزمایش با ضد کف مبتنی بر سیلیکون آغاز شد. این ضد کف ها بر پایه پلی دی متیل سیلوکسان (روغن سیلیکون) پراکنده در آب یا روغن سبک بودند. در سال ۱۹۶۳ اولین آنتی فوم ها با ذرات آبگریز (سیلیسای آبگریز) در روغن سبک ثبت اختراع شدند. در اوایل دهه ۱۹۷۰ ، موم های آبگریز مانند اتیلن بی استارامید در روغن های تولید شده، پراکنده شدند. این نوع ضد کف ها بسیار موثر بودند، اما بحران نفت ۱۹۷۳ این دسته از ضد کف ها را بسیار گران کرد و منجر به فشار برای کاهش محتوای روغن شد. راه حل اضافه کردن آب بود. بنابراين آب و امتداد آب (امولسيون در روغن) و آب (روغن در امولسيون آب) گسترش يافت.
توسعه ضد کف های مبتنی بر سیلیکون با استفاده از امولسیفایرهای مختلف و روغن های اصلاح شده سیلیکون ادامه دارد. در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی، از ضد کف سیلیکونی امولسیون که باعث ایجاد اختلال در سطح می شد، در صنعت خمیر چوب با موفقیت بسیار خوبی استفاده شد. این ضد کف ها باعث شستشوی بهتر، کاهش تقاضای بیولوژیکی اکسیژن (BOD) در رسوبات پساب می شدند.